« Etxearen zainak | Biolento baten liburua »
Alea / Beñat Sarasola / Susa, 2009
Poesia ariketak Javier Rojo / El Correo, 2009-06-13
Beñat Sarasolak bere bigarren poesia-emaitza eskaintzen du Alea izenburuko liburuarekin. Idazlana lau zatitan banatuta dago, eta banaketa horren atzean, bilakaera poetikoan egiten ari den bilaketaren ondorioa ikusi ahal dugula iruditzen zait. Hau da: idazleak jarraitzen du berea izan daitekeen ahots propio baten bila, eta, horretarako, hainbat saio egiten ditu, ea saio horietan berearekin bat egiten duen ahots hori topatzen duen.
Lehenengo ataletan, abangoardiako literaturan bilatzen du ahots hori. Hizkuntza zatikatu egiten du era kaotiko batean esaldiak nahastuz. Hizkuntza desberdinetako osagaiak eta izen propioak (ezagunak edo ezezagunak) agertzen zaizkigu nahasketa horretan. Poemek txinparta moduko eszenen segida osatzen dute, eta, nahasketa horretan, irakurleak nekez esan dezake zerbait koherentea ulertu duen, kaosaren adierazpena bera ez bada. Egia esan, muturreko abangoardia hau gaur egun zaharkitu samarra suertatzen zaio XX. mendeko poesia pixka bat ezagutzen duen irakurleari, eta, aspaldian argituta geratu zenez, holako bideetatik jotzeak ez du inora eramaten, bide horietatik egin zitekeen guztia dagoeneko eginda baitago, eta ez dauka zentzu handirik, adibidez, e.e. cummings-en epigonoarena egiteak. Baina antza denez, Sarasolak bide horretatik jo behar izan du, ez zegoela bide horretatik jarraitzerik konturatzeko. Hirugarren atalean, muturreko abangoardia hori motelduz doa. Poemak osatzen dituzten esaldiak ez dira aurrekoetan bezain kaotikoak, hizkuntza puskatu ondoren, berriro ere pieza bakoitza bere lekuan jarri nahiko balu bezala. Irudien arteko loturek, dena dela, nahiko surrealistak izaten jarraitzen dute (lehen cummings aipatu dut, orain agian Tzara aipatu beharko nuke). Ideia, irudi batek zerbait ebokatzen dio idazleari eta ebokazioz ebokazio, irudien bidezko mosaiko zirriborratu bat sortzen du poema bakoitzean. Lerroak banatzerakoan, bertsoen sistema erabiltzen da atal honetan, baina, bertsoen arteko banaketa ikusita, maltzurkeria pixka batekin esan liteke paragrafoa ez-justifikatzea erabili duela teknika moduan. Laugarren atalean, honelako amarru guztiak alde batera utzi ditu idazleak eta prosa atal batzuk eskaintzen ditu, ia narrazio txikiak direnak.
Liburua, beraz, nahasia da, bai poema bakoitza egiteko moduan, baina baita islatzen duen literaturaren ikuspegi orokorrean ere. Poesia ikasteko bidean, ariketa koaderno bat ia.
Gizon barregarriak
Joxean Agirre
Asier Urkiza
Barbaro iraun
Louisa Yousfi
Amaia Alvarez Uria
Izotz ura
Lide Hernando Muñoz
Aiora Sampedro
Palestinaren okupazioaz eta kolonizazioaz
Perry Anderson
Irati Majuelo
Itzulerak
Miren Agur Meabe
Aiora Sampedro
...eta gauetik, euria
Fertxu Izquierdo
Jon Jimenez
Carvalho Euskadin
Jon Alonso
Asier Urkiza
Hitzak palmondo
Silvia Federici
Nagore Fernandez
Altxa, hildakoak
Fred Vargas
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
Alderdi komunistaren manifestua
Karl Marx / Friedrich Engels
Aritz Galarraga
Maitasun kapitala
Karmele Jaio
Mikel Asurmendi
Larrosa bat Groenlandian
Iban Garro
Paloma Rodriguez-Miñambres
Jausiz
Alain Mendizabal Diaz
Maddi Galdos Areta
Hiriak eta urteak
Xabier Montoia
Irati Majuelo