« Berria zahar | Dosiak eta plazeboa »
Souvenir / Castillo Suarez / Elkar, 2008
Sotiltasun poetikoa Javier Rojo / El Correo, 2008-06-07
Castillo Suarez idazle nafarrak beste poema liburu bat argitaratu du, “Souvenir” izenburukoa. Poema liburu horretara hurbiltzen den irakurleak bi ezaugarrirekin egingo du topo lehenengo momentuan. Alde batetik, idazle honek poesiarako erabiltzen duen literatur hizkuntza eguneroko hizkuntzatik hartuta dago. Literaturaren historian zama poetikoa hartu duen ohiko hitzak alde batera uzten ditu idazleak. Gauzak horrela, literatur hizkuntza oso sinplea delako inpresioa nagusitzen da liburuaren irakurketan. Horrek ez du esan nahi, hizkuntzaren aldetik zabarkeriarik-edo dagoenik. Alderantziz: eguneroko hizkuntza erabiltzean, hizkuntza hori poesiarako euskarria bihurtzeko depurazio prozesutik pasatu behar da, sotiltasun horretan piroteknia poetiko guztiak baztertuta.
Benetan poesia egiten bada (eta liburu honetan bada poesiarik), zailagoak diren bideetatik abiatu behar du idazleak. Eguneroko hizkuntza hori aurkezteko moduan, testuaren itxuran alegia, ohiko poesiaren aurkezpena ere baztertu da, lerroz lerroko banaketaren ordez, prosaren itxura daukaten paragrafo laburren bidez aurkezten baitira poemak.
Bigarren ezaugarria da etsipenaren sentimendua indartzen duten osagaien presentzia, batzuetan ironiarekin eta umore mingotsarekin ere zipriztinduta. Poema askoren ingurua hiritarra da oso, baina hiria ez da leku erosoa edota abegikorra, erasokorra baizik, arrotza nolabait. Besteetan, irudi batzuetan ohiko planteamenduen arabera poetikotzat edo leuntzat har daitezkeen osagaien presentzia aurkitzen dugu, baina idazleak berehala hausten du inpresio hori, itxurazko poetikotasun horren faltsukeria erakutsiz. Egoera poetikoaren ifrentzua erakusten digu horrela, aipatutako ironia eta umore mingotsa lagun.
Poema gehienetan, lehenengo pertsonan hitz egiten digun subjektu poetiko bat dago, idazlearen “ni” poetiko bat. Eta subjektu horrek giza harremanez eta amodioaz hitz egiten digu. Genette-k literaturaren definizioa egiterakoan fikzioaren eta dikzioaren irizpideak erabiltzen zituen. Poesiaren kasuan, gainera, dikzioa berezko ezaugarria zen, hau da, poesia definitzen zuena hizkuntzaren antolamendu berezi bat. Kasu honetan, antolamendu berezi hori eguneroko hizkuntzaren erabileran aurkitu behar da, sotiltasunean, bizitzaren gaineko ikuspegi sakona eskaintzen duten irudi iradokorretan.
Airemortuak
Gorka Salces Alcalde
Maddi Galdos Areta
Mundu zitalaren kontra
Lizar Begoña
Asier Urkiza
Izotz ura
Lide Hernando Muñoz
Nagore Fernandez
Airemortuak
Gorka Salces Alcalde
Paloma Rodriguez-Miñambres
Ulu egiteko bolondres bila
Harkaitz Cano
Mikel Asurmendi
Mesfida zaitez
Bea Salaberri
Irati Majuelo
Transgresioa irakasgai
Bell Hooks
Bestiak Liburutegia
Manttalingo alaba
Mikel Etxaburu
Paloma Rodriguez-Miñambres
Airemortuak
Gorka Salces Alcalde
Asier Urkiza
Haragizko mamuak
Karmele Mitxelena
Nagore Fernandez
Zoriontasunaren defentsan
Epikuro
Aritz Galarraga
Zeru-lurren liburua
Jon Gerediaga
Aitor Francos
Ez naiz ondo akordatzen
Karlos Linazasoro
Sara Cabrera
Gizon barregarriak
Joxean Agirre
Sara Cabrera