« Babilonia, Irigoienen sintesia | Bi egile dituen liburua »
Odoleko eskifaia / Omar Nabarro / Elkar, 1989
Odoleko eskifaia Josu Landa / Argia, 1990-01-14
1984tik hona, Omar Nabarrok ez du urte bakar bat ere pasatzen utzi poema-liburu bana argitaratu gabe. Joritasun horrek hurbilerazi ohi duen gainbeherari ederki eman izan dio buelta. “Odoleko eskifaia” boskarren poema-bilduma dugu, orain arteko gorabeheratsuena, desigualena.
Liburu-atarian, aspertuxe gauzkan ohiturari zabal eusten dio Nabarrok, besteen poema-aipuekin sei orrialde luze betez. Liburua irakurri ondoren ez dakigu egia esan zertara datorren, baina tira, asko jazten du.
Gai aldetik, orain artekoekin bat datozen konstante asko ageri zaizkigu honetan ere: itsasoa mundu erreferentzial bezala, gerra ondoko paisaia ia apokaliptikoak, hiriaren sumindura… Baina aurrekoetan ez bezala, liburu honetan izadia sentimenduen ispilu legez ageri zaigu etengabe. Hori bai, “Odoleko eskifaia”ko izadia guztiz bizi gutxikoa da, hila kasu askotan.
Derrota eta galondoko inbentario horren elemendu zirikatzaile eta bizierazle bakarrenetako bezala sexua eta alkoola aurki daitezke. Hau ere aurreko liburuetan bezala, baina honetan askoz presentzia txikiagoarekin. Izan ere, hauxe da antzeman dugun alderik nabarmenena: Omarrek elemendu bizierazle gisa maiz erabili ohi dituen horiexen agerpen eskasagoa. Alde horretatik, liburu honekin mundakarrak bere ikuspegi berritzaileenetakoa galdu duela iruditu zaigu.
Bestelako alorrean frogatzen du poetak urteen poderioz eskuratu duen maisutasuna: erritmo eta musikaltasunean. Itzela da “Odoleko eskifaia”n poemei darien barne-errima eta erritmoen borobiltasuna. Berezko dutela dirudi, kosta gabe lortutakoa, eta hori heldutasun seinalea da ezpairik gabe.
Liburu honek “Azkue Saria” jaso zuen 1988an. Hauxe da sariketetako tranpetako bat, larriena beharbada: batek ez daki Omarrek liburua espreski horretarako idatzi edo moldatu ote zuenentz; esan nahi baita, zaila da jakitea bestela ere modu honetan argitaratuko ote zuen. Tranpa horren arriskuen aurrean, idazleak dauka lehen eta azken erabakia, aurkezterakoan. Milioi bat pezetak arrisku asko justifika ditzakeela jakinda ere.
Ulu egiteko bolondres bila
Harkaitz Cano
Mikel Asurmendi
Mesfida zaitez
Bea Salaberri
Irati Majuelo
Transgresioa irakasgai
Bell Hooks
Bestiak Liburutegia
Manttalingo alaba
Mikel Etxaburu
Paloma Rodriguez-Miñambres
Airemortuak
Gorka Salces Alcalde
Asier Urkiza
Haragizko mamuak
Karmele Mitxelena
Nagore Fernandez
Zoriontasunaren defentsan
Epikuro
Aritz Galarraga
Zeru-lurren liburua
Jon Gerediaga
Aitor Francos
Ez naiz ondo akordatzen
Karlos Linazasoro
Sara Cabrera
Gizon barregarriak
Joxean Agirre
Sara Cabrera
Ura ez baita beti gardena
Xabi Lasa
Irati Majuelo
Gaueko azken expressoa
Eneko Aizpurua
Ibon Egaña
Carvalho Euskadin
Jon Alonso
Aiora Sampedro
Gizadiaren oren gorenak
Stefan Zweig
Jon Jimenez