susa | literatur emailuak | literaturaren zubitegia | euskarari ekarriak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | ipuina.eus | ganbila.eus

« Karruaren eremüetarik… | Poeta modernoaren zantzuak »

Hari hauskorrak / Rikardo Arregi Diaz de Heredia / Erein, 1993

Dardara hori Edorta Jimenez / Euskaldunon Egunkaria, 1993-04-25

Poesia idazten duenak hobe luke bere buruaz beste egitea, soka hartu eta urkatu; halaxe irizten diogu batek baino gehiagok behin baino gehiagotan. Hala eta guztiz ere poeta berriak datoz, etorri, liburu berriekin. Hala nola, Rikardo Arregi Diaz de Heredia, zeinaren liburua, “Hari hauskorrak” izenekoa, eskuartean ibili dudan azken egunokin eta, argi eta artez-artez esateko esan nahi dut poesiari nabaritu behar zaion dardara hori nire egin dudala zenbait unetan.

Dardara hori, poesiarena, musika sokak antzez eta egokiro haztatzen direnean geratzen den oihartzuna lakoa dela esango nuke, zeren eta liburuaren izenak berak luzatzen baitigu gonbitea, konparazionea egin dezagun. Bost hari, bost sokatxo hauskor, zeina bere hots-uhinekin eta kromatismoarekin, hara Diaz de Herediak eskaintzen digun kontzertua.

Lehen sokari, lainozkoa eta nota laburrak dakartzana bera, “Ezpata herdoildua” deritza. “Mihien arraildura” bigarren sokak nota epikoak jotzen ditu. “Shibylla”, hirugarrena, Mediterraneoko mahats aleen oihartzuna da; hoba ez. “Arbasoak” ditugu gero hurrengoa, zeren zer ote gintezkeen gu, Pessoa, Leizarraga, Bach edo Cernuda gabe? Hutsaren hurrengoa edo? Bada, bostgarren haria geratzen da, azkena, poetak berak ere halaxe izendaturik duena, “Boskarren haria”. Egia aitortu behar diot egileari, ez dut besteak bezain doi tenkaturik antzeman azken soka hori. Edo nire begietako hatzek ez dakite dardararazten. Berdin dio horrek, ardura duena liburua beronek merezi dituen begi guztiek dasta dezaten baita, noiz-eta poesia ez suizidatzeko —esateko modu bat besterik ez da— arrazoietariko bat ere izan daitekeen honetan.